Intuicyjny system zarządzania życiem

Intuicyjny system zarządzania życiem autorstwa Anastasii Dolzhenko to kolejna praca dyplomowa napisana z dużą dojrzałością i wnikliwością. Jej lektura to zaproszenie do otwierania się na naszą wewnętrzną mądrość zwaną Głosem Duszy. Przyjemnej Drogi do wnętrza siebie.

Intuicyjny system zarządzania życiem (fragmenty) – Anastaziia Dolzhenko
Jak często słyszeliśmy o intuicji lub nawet byliśmy kierowani przez nią? Wierzymy lub nie w jej istnienie i słuszność jej podpowiedzi, choć nie ma to żadnego znaczenia, bowiem zdolność ta zawsze była i będzie częścią każdego człowieka. Od dawien dawna, na każdym etapie ewolucji ludzkości, intuicja była nieodłączną częścią nie tylko przetrwania, ale również rozwoju nauki oraz kultury i sztuki. Niestety, wraz z rozwojem technologicznym, korzystanie z tej wyjątkowej zdolności maleje. Wraz z cywilizacyjnym postępem coraz bardziej oddalamy się od czegoś, co łączy świat materii i ducha.

Mylnie uważa się, że intuicja jest podporządkowana tylko osobom „wysoko wibracyjnym”, posiadającym nadprzyrodzone zdolności. Takie osoby po prostu zapracowały na lepszy kontakt z intuicją, co jednak nie wyklucza możliwości połączenia się z nią na nowo każdego innego bez wyjątku. Wraz z poszerzeniem swojej wiedzy o intuicji oraz z intensywnością praktykowania się, stopień zaawansowania w tej dziedzinie wzrasta.

Intuicjonizm w teorii

Parafrazując słynne stwierdzenie naukowca Hermanna Ebbinghausa, można powiedzieć, że paradoksalnie intuicja „ma długie dzieje, ale krótką historię”. Istniała zawsze, zajmowała różne miejsca w życiu ludzkości, była wykorzystywana i postrzegana w różny sposób, jednak nigdy nie była tak bardzo poddawana eksperymentom i próbie zdefiniowania, jak w dzisiejszych czasach. Jak każde inne zjawisko, intuicja z całą swą różnorodnością i tajemniczością na przełomie ostatnich lat znajduje się pod nieustanną obserwacją różnego typu badaczy oraz instytucji. Każdy próbuje nie tylko poznać i zrozumieć mechanizm działania, ale także określić możliwości wykorzystania intuicji. Bez wnikliwego wglądu w istotę tak szeroko rozumianej intuicji nie da się, jednak zrobić kroku dalej w kierunku praktyki. Zatem poniższe podrozdziały posłużą jako krótki wstęp, umożliwiający poznanie teoretycznego podejścia do intuicji.

Intuicja a próby zdefiniowania

O intuicji można wiele mówić, prawie każdy człowiek na pewnym etapie swojego życia miał z tym pojęciem do czynienia. Czym jednak jest ta tajemnicza umiejętność – darem czy przekleństwem, paranormalną zdolnością dla wybranych czy wrodzoną umiejętnością dostępną wszystkim? Żeby zrozumieć i zagłębić się w ten aspekt na pograniczu świata materialnego i duchowego, należy najpierw zapoznać się z elementami kluczowymi składającymi się na tak szerokie i głębokie pojęcie, jakim jest intuicja.

Zjawisko to znane było od czasów starożytnych, termin intuicja pojawił się, natomiast, po raz pierwszy w pracach filozofów XIII wieku. Wykorzystane do tego słowo pochodzi z łaciny (intuitio) i w tłumaczeniu oznacza wejrzenie, przeczucie. Objawiać się intuicja może na różne sposoby, jak na przykład przebłyskiem myślowym z odpowiedzią na nurtujące pytanie lub z rozwiązaniem problemu. Intuicja oznacza także wewnętrzne słyszenie, a według najstarszej definicji – to co zostało usłyszane. Mimo, iż intuicja pojawia się jako myśl lub przeczucie, mówimy, jednak o „słyszeniu intuicji”. W słownikach parapsychologicznych lub tekstach naukowych, na przemian z określeniem intuicja można spotkać termin – premonicja – znaczenie którego nie odbiega od pierwowzoru. Synonimami tego zjawiska są także następujące wyrazy: odruch, przeczucie, irracjonalne przekonanie, wrażenie, instynkt, nagle przychodząca do głowy myśl, nieuzasadniona pewność. I te wszystkie przykłady doskonale przybliżają, czego tak naprawdę doświadczamy podczas działania intuicji, gdyż objawia się ona na wszystkich poziomach, zarówno fizycznym, psychicznym, jak i duchowym.

Według niektórych naukowców efekt intuicji istnieje, dzięki wiedzy, która jest zakodowana głęboko w schematach myślowych i uaktywnia się automatycznie bez możliwości wglądu w ten nieświadomy proces. Takie zakamuflowane myślenie oraz efekty jego działania, noszą nazwę „nieświadomości kognitywnej”. Świat naukowy tłumaczy więc zjawisko intuicji jako automatyczne przyswajanie, przetwarzanie i wykorzystywanie informacji na nieświadomym poziomie. Psychologia posunęła się o krok dalej dzięki pracom Carla G. Junga, który intuicję zaliczył do czterech podstawowych funkcji psychicznych człowieka, czyli, do myślenia, percepcji, uczucia i właśnie intuicji. Funkcje te mogą być racjonalne lub irracjonalne, świadome lub nieświadome. Intuicja z kolej przebiega na wszystkich płaszczyznach oprócz racjonalnej, z wykorzystywaniem pozostałych funkcji psychicznych w swoich schematach procesowych.

Psychologowie uważają zatem sygnały intuicyjne za nieświadome myślenie z użyciem informacji pochodzących ze wszystkich możliwych źródeł zapisanych w podświadomości. Dana koncepcja zakłada, że nie ma „czystej intuicji”, ponieważ jest wymagane podłoże informacyjne, pewnego rodzaju baza danych. A więc musimy posiadać większy zapas wiedzy niż nam się wydaje, który jest przechowywany, aktualizowany oraz spożytkowywany bez świadomego udziału. Psychologia tłumaczy to mechanizmem uczenia się mimowolnego i pamięcią utajoną. Według B. Kastory – autora jednej z książek poświęconej zjawisku intuicji: „Świadome, racjonalne myślenie to ostatni wynalazek naszej ewolucji.

Zanim staliśmy się homo sapiens, nie mogliśmy swoich spostrzeżeń werbalizować, ubierać w słowa. A przecież je mieliśmy. Nieświadomy umysł jest szybki, zwinny, spostrzegawczy i zaskakująco zdolny do wykrywania złożonych interakcji między wieloma czynnikami równocześnie – taki wniosek wynika z wielu doświadczeń nad ludzkimi możliwościami nieświadomego uczenia się.” Teoria utajonego uczenia się i zapamiętywania zakłada, że podmiot nie zdaje sobie sprawy zarówno z samego procesu, jak i treści przyswojonej wiedzy. Ten proces jest całkowicie zautomatyzowany, nie wymaga zaangażowania oraz żadnego wysiłku poznawczego, związanego z zapamiętywaniem przyswajanej informacji. Taka wiedza pozostaje dla nas niedostępna na poziomie świadomym, lecz ma możliwość wpływania na nasze decyzje i sądy

Filozofia zawsze była zainteresowana zjawiskiem intuicji i od początku próbowała ją okiełznać. Powstały dzięki temu przeróżne koncepcie i poglądy, autorstwa bardziej lub mniej znanych myślicieli. Za prekursora intuicjonizmu i jednocześnie jego czołowych popularyzatorów uważa się Henri Bergsona, który stworzył ideę intuicji filozoficznej na przełomie XIX a XX wieku. Według niego intuicja stanowi podstawę poznania i ma charakter organiczny.

Intuicja często jest także uważana za własną wewnętrzną mądrość, źródłem której jest nasza dusza. Wierzący w reinkarnację zakładają, że przeżyte w poprzednich wcieleniach doświadczenia są skarbnicą wiedzy służącej nam w obecnym życiu. Są również osoby, którzy skłonne są raczej twierdzić, że taką biblioteka jest wspólna przestrzeń informacyjna albo inaczej umysł uniwersalny. Uważają, że stamtąd dzięki intuicji można zaczerpnąć informacji od wszystkich intelektów, którekolwiek istniały, wraz z ich poglądami, odkryciami i przeżyciami. Są także osoby uważające, że intuicja jest narzędziem aniołów lub innych wysoko wibracyjnych istot, które w taki sposób komunikują sią z nami i pomagają.

Z kolei system czakr umieszcza intuicję na szóstym poziomie, poziomie „trzeciego oka”. Czakra ta posiada energię kobiecą a jej kolorem jest fiolet, który jest wykorzystywany w czakroterapii w celu odblokowania i doenergetyzowania tej części układu energetycznego człowieka.

Wiele poważnych ośrodków naukowych, interesujących się zdolnościami parapsychicznymi, na wszelkie sposoby próbuje zbadać i zrozumieć typy doznań parazmysłowych. Z biegiem czasu powstały nawet Towarzystwa Badań Parapsychologicznych, między innymi Brytyjskie. Dzięki takim instytucjom jesteśmy w stanie nie tylko więcej dowiedzieć się o zdolnościach nadprzyrodzonych, lecz także poznać ich cały czas rozbudowującą się klasyfikację. Wszystkie te zdolności tylko udowodniają, że człowiek będąc istotą mentalnie – duchową, może być wszechobecny, ponadczasowy i nieograniczony przestrzenią.

Główne typy zdolności intuicyjnych, wykorzystywanych przez człowieka:

1. Intuicyjne przeczucie (premonicja) – może objawiać się w różnoraki sposób od doznań fizycznych i psychicznych po mentalne przebłyski myślowe i doświadczenia parasomatyczne (pozacielesne). Premonicja może dotyczyć nas samych lub innych osób znanych nam lub obcych, żyjących lub zmarłych. Może także stosować się do wydarzeń z przeszłości (retrokognicja), jak również tych, które dotyczą przyszłości (prekognicja).

Charakterystyka i stopień odczuwalnych doznań jest spersonalizowany i może się zmieniać wraz z rozwojem intuicji. Warto także dodać, iż intuicję, a więc i przeczucia można programować w celu, na przykład ochrony przed niebezpieczeństwami lub przyciągania określonych ludzi czy zdarzeń.

2. Integracja dwóch światów: materialnego z duchowym. W taki sposób wykorzystując parapsychiczne zdolności można nie dotykając, wywierać na odległość wpływ myślą lub samym pragnieniem na przedmioty materialne – dana czynność nosi nazwę telekinez. Identyczne podłoże etiologiczne ma zjawisko zwane lewitacją, gdyż polega na podnoszeniu własnego ciała w powietrze za pomocą autosugestii.

Umiejętność łączenia wymiarów za pomocą intuicji, nie podlega uwarunkowaniom czasoprzestrzennym co udowodniają następne zjawiska parapsychiczne:

a) Telepatia, czyli stan umysłu, który pozwala komunikować się na odległość z innymi osobami oraz odbierać ich wrażenia zmysłowe. Takie mentalne oddziaływanie między umysłami może odbywać się także między grupami ludzi, a nawet między człowiekiem a zwierzęciem. Jedna z odmian telepatii to telepatia krzyżowa, która polega na przesyłaniu myśli od jednego umysłu do drugiego w linii prostej, za pośrednictwem innych umysłów znajdujących się na drodze przekazu. Wysłana myśl odbija się od napotykanych umysłów zanim trafi do właściwego odbiorcy.

b) Teleportacja, czyli przeniesienie swojej świadomości do odległych miejsc, innych czasów lub wymiarów. Dzieje się tak ponieważ, człowiek jest zarówno mentalną, jak i duchową istotą, która nie jest przywiązana do ciała fizycznego. Używamy naszego trójwymiarowego ciała raczej jako pojazdu. Dlatego możemy podróżować, jednocześnie nie tracąc swojej tożsamości i potrafiąc używać wszystkich swoich zmysłów nawet na bardzo subtelnym poziomie. Przybywając w ciele z czwartego wymiaru nasza energia jest bardziej rozrzedzona i wibruje z większą częstotliwością. Jak już było wspomniane teleportacja może odbywać się w różnych kierunkach czasowych, jak również między wymiarami.

3. Jasno/widzenie/słyszenie/czucie/węch – odbiór informacji z podświadomości za pośrednictwem jednego lub kilku zmysłów. Fizyczne narządy mogą brać w tym udział, ale nie muszą. Przykładem czego może być jasnowidzenie u osób niewidomych.

W miarę praktykowania możemy celowo rozwijać coraz więcej odbiorników. Często wrażenia zmysłowe mogą mieć charakter symboliczny, za zasadzie skojarzeń z przeszłości lub obecnych upodobań. Tak na przykład zapach nielubiany ostrzega przed niebezpieczeństwem, a aromat z dzieciństwa zachęca do podjęcia działań. Także intuicja może, w przypadku jasnosłyszenia lub jasnowidzenia, wykorzystywać obraz lub głos kogoś bliskiego, aby wywołać zaufanie i wiarę w nadawany komunikat.

4. Transkomunikacja, czyli inaczej kontakt z światem zmarłych. Duszy zmarłych mogą przebywać jednocześnie w kilku wymiarach, dlatego stosunkowo często, celowo lub nie, można je spotkać. Porozumiewają się one na falach o innych częstotliwości, dlatego w razie potrzeby można, wykorzystując intuicję, nauczyć się odbierać dane fale i w taki sposób nawiązywać kontakt ze zmarłymi. Warto dodać, że widmo może być pomylone z myślokształtem. Polega to na tym, że osoba zmarła może zostawić po sobie fotograficzny energetyczny ślad w pozazmysłowym wymiarze. Dzieje się tak zazwyczaj, kiedy śmierć nastąpiła w nienaturalny sposób w wyniku na przykład morderstwa lub samobójstwa. Wtedy duży ładunek energetyczny łączy się z zapisem zdarzenia w zbiorowym umyśle, co powoduje tworzenie się myślokształtu. Zjawisko to będzie odtwarzane, dopóki będzie istnieć w pamięci ludzi i będzie wzmacniane ich emocjami. Do rozproszenia myślokształtu, natomiast, dojdzie dopiero w momencie przerwania energetycznego dokarmiana go.

5. Uzdrawianie – umiejętność wykorzystywania zdolności intuicyjnych w celu znalezienia przyczyny choroby oraz sposobu leczenia. Wszystkie rekwizyty wykorzystywane w tym celu służą jedynie jako narzędzia do wzmocnienia wiary terapeuty i chorego w moc procesu uzdrawiania. Prawdziwym źródłem uleczania jest jednak wewnętrzna siła zarówno nadawcy, jak i odbiorcy.

Tego rodzaju parapsychiczne zdolności są udziałem każdego z nas. Możemy dzięki nim przekraczać przeszkody czasoprzestrzenne.

Cecha wrodzona czy nabyta?

Każdy człowiek, bez wyjątku, posiada od urodzenia intuicję. Jest ona wrodzoną i naturalną zdolnością ludzkiej natury, kolejnym zmysłem do poznania świata. Najbardziej widoczne jest to u dzieci, które ufając i podążając za wewnętrznymi przeczuciami, zazwyczaj widzą i słyszą dużo więcej niż dorośli. Tak na przykład dziecięce doświadczenia intuicyjne mogą polegać na widzeniu aury własnej i cudzej, wchodzeniu w kontakt z duchami oraz umiejętności odgadywania myśli i uczuć innych osób, a także zdarzeń z przyszłości. Niestety zmienia się to z biegiem czasu, gdyż zazwyczaj, tak nadzwyczajne narzędzie, jakim jest intuicja, jest nie tylko niedoceniane i ignorowane, ale również piętnowane i zakazane. Duży na to wpływ ma środowisko wychowywania, kultura oraz religia. Już od dzieciństwa wyraźnie marginalizuje się osoby rozwijające umiejętności intuicyjne. Takie dzieci są uważane za dziwne i nienormalne, oskarża się je o kłamstwo i manipulacje mające na celu przyciągnięcie uwagi otoczenia. W konsekwencji, w obawie przed wyśmiewaniem lub karą, te zdolności są zaniedbywane tak długo, aż w ogóle wymażą się z pamięci. I choć każdy może na drodze uczenia się i praktykowania ponownie połączyć się z intuicją, zewnętrzne uwarunkowania i wewnętrzne lęki uniemożliwiają jakiekolwiek postępy. Dlatego tak niewielka liczba ludzi, będąca mniejszością całej populacji, świadomie i efektywnie korzysta z szóstego zmysłu. A więc kim oni są i co łączy ludzi wykorzystujących intuicję w życiu prywatnym lub zawodowym?

Intuicja, mimo że jest cechą powszechną dla wszystkich ludzi, nie oznacza jednak, że dostęp do niej jest równy dla każdego. Są pewne uwarunkowania, które przekładają się na zróżnicowanie w tej dziedzinie. Jest to absolutnie normalne, gdyż różne poziomy uzdolnienia są także w innych sferach. Dzieje się tak samo na przykład w sporcie, sztuce lub matematyce, są osoby bardziej oraz mniej utalentowane. Częstą cechą wspólną wszystkich intuicjonistów jest dziedziczenie tej zdolności. Wpływają na to dwa aspekty: wychowawczy i genetyczny. Istnieją pewne biologiczne czynniki oddziałujące na poziom premonicji, do nich zaliczamy: neuronalne połączenie półkul mózgowych, nadczynność szyszynki, pobudzone zwoje skroniowe oraz nad reaktywność układu nerwowego. Wszystkie wymienione aspekty anatomiczno-fizjologiczne ciała, mogą być przekazane wraz z genami od przodków. Drugi aspekt wychowawczy dotyczy bardziej przekazania zainteresowania intuicją wraz z nabytą wiedzą i doświadczeniem, co ułatwia dziedzicom rozwój tych kompetencji w przyszłości.

Powszechnie przyjmuje się, że kobiety mają większą intuicję niż mężczyźni. Pogląd na temat tak zwanej „kobiecej intuicji” w niektórych aspektach jest mylny a w niektórych trafny. Dlaczego więc większość osób ocenia poziom zdolności intuicyjnych za pomocą podziału według płci. Otóż dzieje się tak dlatego, że kobiety od dzieciństwa mają większe przyzwolenie na wyrażanie emocji, ekspresję siebie poprzez twórczość oraz rozwój miękkich cech charakteru. W związku z czym już od najwcześniejszych lat zwiększa się różnica między inteligencją emocjonalną obu płci, co w konsekwencji daje wyraz w zdolnościach parapsychicznych. Także anatomia odgrywa dużą rolę w tej kwestii. Mózg płci pięknej posiada więcej włókien łączących obie półkule mózgu, co umożliwia ich jednoczesne funkcjonowanie, a więc zwiększa spektrum możliwości kobiet. Taki typ pracy mózgu nosi nazwę percepcji bilateralnej, która pozwala kobietom na poczucie jedności z otaczającym światem i czerpania z tego subtelniejszych informacji i doznań.

Odwrotnością będzie postrzeganie unilateralne, czyli z wykorzystywaniem jednej półkuli mózgowej naraz. Ono właściwe jest mężczyznom. Wszystkie informacje i bodźce, zarówno ze środowiska zewnętrznego, jak i wewnętrznego odbierane są pojedynczo, po kolei. Takie szufladkowanie znacząco obniża możliwość szerszego i bardziej całościowego spojrzenia na sprawę. Jednakże mężczyzna może zmienić swoją naturalną percepcję i przejść na tryb intuicyjny, co wymaga jednak dużego nakładu wiedzy i praktyki, ale niewątpliwie się opłaca. Podsumowując, mimo iż od urodzenia i kobiety i mężczyźni są równi pod względem możliwości intuicyjnych, system oddziałujący na styl wychowywania dziewczynek i chłopców, wpływa na niekorzyść tych ostatnich. Na szczęście zmiany są odwracalne i za pomocą chęci i włożonej pracy, płeć męska może wyrównać szanse.

Do osób bardziej otwartych na sprawy pozazmysłowe zaliczają się też często ludzie z przewagą prawej półkuli mózgowej. Często takie osoby są leworęczne lub dwuręczne (tendencja bilateralna) oraz charakteryzują się zwiększoną wrażliwością emocjonalną, spontanicznością, bogatą wyobraźnią, talentem muzycznym lub plastycznym, a także zainteresowaniem duchowością, naturą oraz sztuką.